Uzupełnianie włosów Wrocław | Pigmentacja włosów Wrocław

HAIR CLINIQUE

Rodzaje łysienia

Łysienie androgenowe typu męskiego

U mężczyzn rasy białej ten typ łysienia występuje zdecydowanie najczęściej. W o wiele mniejszym stopniu wypadanie włosów występuje u czarnych mężczyzn, a jeszcze rzadziej u Azjatów.

Proces łysienia często zaczyna się niemal niezauważalnie – lekkie cofnięcie linii włosów. Następnie przerzedzenia zaczyna pojawiać się na czubku głowy. Zaczynają być zauważalne prześwity w ww. okolicach. Sam włos z kolei zmienia swoją strukturę z grubej łodygi na bardziej ścieńczoną – jest to związane z procesem miniaturyzacji mieszka włosowego. Kolejnymi etapami są zwykle jeszcze większe cofnięcie linii frontalnej, pogłębiające się przerzedzenie na koronie i w efekcie pozostałe włosy tworzą „podkowę”, czyli włosy pozostałe na potylicy, od ucha do ucha. Proces ten nie przebiega tak samo u wszystkich Panów. U jednych będzie on trwał 10 lat, u innych 40.

Pierwsze oznaki łysienia androgenowego mogą być zauważalne już u nastolatków, ponieważ w okresie dojrzewania dochodzi do wydzielania androgenów. Androgenem który hormonem wiodącym jest testosteron. 

Decyduje genetyka

Utrata włosów w postaci łysienia androgenowego występuje wyłącznie wtedy kiedy istnieją uwarunkowania genetyczne. Kiedy mieszki włosowe są wrażliwe na działanie androgenów, dochodzi do ich miniaturyzacji i w efekcie do całkowitego wypadnięcia.

Uwarunkowania genetyczne do łysienia androgenowego mogą być dziedziczone zarówno ze strony ojca jak i matki.

Za proces łysienia odpowiada hormon – dihydrotestosteron , pochodna męskiego hormonu testosteronu. Testosteron przekształca się w DHT pod wpływem enzymu 5-alfa reduktaza, który znajduje się w gruczołach łojowych przy mieszkach włosowych. Następnie w podatnych (genetycznie) mieszkach włosowych, dihydrotestosteron wiąże się z receptorem androgenowym i wytworzony kompleks hormonowo-receptorowy aktywuje proces miniaturyzacji mieszka włosowego, skróceniu podlega faza anagenowej i w ostateczności włos wypada. Łysienie androgenowe jest progresywne – włosy stają się coraz cieńsze, rzadsze, aż w końcu całkiem wypadają.

Warto zaznaczyć, że ilość testosteronu w krwiobiegu nie musi być podwyższony aby spowodować utratę włosów. Wszystko bowiem jest zakodowane w mieszkach włosowych wrażliwych na DHT.

Łysienie androgenowe typu żeńskiego

Podobnie jak w przypadku Panów, niestety problem łysienia androgenowego dotyczy także Pań. Szacuje się, że w ciągu życia nawet blisko połowa kobiet rasy białej może być dotknięta schorzeniem.

Proces deminiaturyzacji mieszka włosowego przebiega identycznie jak w w przypadku mężczyzn. Za ten proces łysienia  odpowiada hormon – dihydrotestosteron , pochodna męskiego hormonu testosteronu. Mimo, iż Panie mają naturalnie mniej testosteronu niż meżczyźni, to jednak nieraz jest to ilość wystarczająca, kiedy dodamy skłonności genetyczne do łysienia androgenowego.

Testosteron przekształca się w DHT pod wpływem enzymu 5-alfa reduktaza, który znajduje się w gruczołach łojowych przy mieszkach włosowych.  Następnie w podatnych mieszkach włosowych, dihydrotestosteron wiąże się z receptorem androgenowym i wytworzony kompleks hormonowo-receptorowy aktywuje geny odpowiedzialne za miniaturyzację mieszka włosowego, skrócenie fazy anagenowej i w ostateczności – łysienie. Jest to proces „narastający”.

Różnica natomiast widoczna jest w sposobie, w jaki włosy gubią Panie dotknięte łysieniem androgenowym.  Tutaj stosuje się klasyfikację Ludwiga w celu oceny zaawansowania stopnia przerzedzenia włosów. Rzadkim przypadkiem u kobiet jest łysienie charakteryzujące się cofaniem się linii włosów, tworząc zakola.

I znowu, czas odgrywa tutaj najważniejszą rolą. Istnieją już sprawdzone i przebadane metody do walki z łysieniem androgenowym, ale kluczowym będzie moment wdrożenia terapii. Im szybciej zdiagnozuje się łysienie androgenowe, tym lepszych rezultatów możemy oczekiwać.

Łysienie rozlane – telogenowe

Łysienie telogenowe może występować w dwóch odsłonach – telogenu ostrego oraz chronicznego.

Przyczyna

W łysieniu telogenowym ostrym jak i chronicznym, najczęstszym powodem wypadania włosów jest czynnik zapalny, który powstał kilka miesięcy przed zauważalną utratą włosów.

Wspomnianych czynników może być wiele: stres, wysoka gorączka, operacja pod narkozą, drastyczna dieta, choroby tarczycy, anemia, cukrzyca i inne.
Sama nazwa “łysienie telogenowe” oznacza, że włosy właśnie przed pewien bodziec, przeszły z fazy anagenu do fazy telogenu i następnie w krótkim czasie – wypadły.

Przebieg

Łysienie telogenowe objawia się rozlanym przerzedzeniem włosów na całym obszarze skóry głowy. Może przybierać charakter zarówno gwałtowny – krótkotrwały jaki i przewlekły.

Najważniejsza będzie trafna diagnoza i wdrożenie odpowiedniego leczenia przyczynowego, a także miejscowego.

Łysienie plackowate

Szacuje się, że ten typ łysienia dotyczy nawet 0,1% populacji, co stanowi około 4 milionów ludzi na świecie. Łysienie plackowate dotyka osoby dorosłe niezależnie od płci, a także dzieci. Może rozwijać się stopniowo lub zatrzymać się na jednej postaci. Postawienie diagnozy zwykle nie jest trudne, ale mimo to, należy wykluczyć inne schorzenia.

Przyczyna

Przyczyna choroby nie została w dalszym ciągu poznana i odpowiednio zgłębiona. Naukowcy przychylają się jednak ku podłożu autoimmunologicznemu jako czynnik aktywujący chorobę oraz, być może, genetyce. Najnowsze badania jasno dowodzą, że czynników determinujących pojawienie się schorzenia jest więcej niż jeden.

Przebieg

W łysieniu plackowatym, organizm uznaje za “obce” mieszki włosowe i skutecznie je atakuje. Często odnotowuje się, że u osób dotkniętych tym schorzeniem, istnieją również inne choroby o podłożu autoimmunologicznym, tj. bielactwo, choroby tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów i inne.
Nie jest to jednak żadną regułą i osoba cierpiąca na ten typ łysienia może być w pełni zdrowa, nie mając jakichkolwiek innych objawów.

Rozpoznaje się trzy typy łysienia plackowatego:

  • Alopecia areata – występuje zdecydowanie najczęściej, gdzie skóra głowy łysienie w sposób ogniskowy (charakterystyczne “placki” o różnej średnicy),
  • Alopecia totalis – zaawansowana forma alopecia areata, gdzie włosów pozbawiona jest cała głowa,
  • Alopecia universalis – utrata włosów na całym ciele, najbardziej zaawansowana forma łysienia plackowatego.

Zdarza się, że osoby cierpiące na łysienie plackowate odczuwają bolesność skóry głowy, pieczenie lub świąd. U innych zaś schorzeniu nie towarzyszą żadne dolegliwości.

Prognoza

Niestety, nie jest możliwe przewidzenie przebiegu łysienia plackowatego. U wielu osób zatrzymuje się bowiem na łysieniu plackowatym-ogniskowym (alopecia areata). Z kolei u innych, schorzenie będzie ewoluowało w bardziej zaawansowaną formę jak alopecia totalis czy universalis.

Co ważne, mieszki włosowe w tym schorzeniu nie ulegają trwałemu uszkodzeniu i zawsze istnieje szansa na całkowity odrost włosów, niezależnie od tego jak długo trwa choroba. Najczęściej obserwuje się remisje choroby z poziomu alopecia areata. Gorsze rokowania mają także osoby, u których łysienie plackowate pojawiło się już we wczesnym dzieciństwie.

Leczenie

Dermatologia ma dwojakie podejście do leczenia łysienia plackowatego.
Często zaleca się wyłącznie obserwację, z racji, że choroba często cofa się samoistnie (około 70% pacjentów, w fazie choroby do 1 roku).

Jeśli zostanie podjęta decyzja o leczenie, najczęściej stosuje się: kortykosteroidy, mezoterapie, środki miejscowe wywołujące przekrwienie skóry, fototerapię i inne.
Najlepsze rezultaty otrzymuje się w alopecia areata, gdzie tylko niewielkie obszary skóry głowy są dotknięte łysieniem. Trwałość efektów terapii lub jej powtarzalność jest kwestią indywidualną.

Inne powody wypadania włosów

Powodów, przez które wypadają włosy, jest wiele. Począwszy od tych mających źródło w niedoborach pokarmowych, stresie, a kończąc na chorobach autoimmunologicznych o nieznanym podłożu. Najczęściej spotykanymi są łysienie androgenowe, telogenowe i plackowate, jednak warto wymienić inne choroby lub czynniki, które są w stanie powodować nadmierną utratę włosów.

Łysienie bliznowaciejące

Termin ten odnosi się do łysienia, które skutkuje trwałą i często nieodwracalną destrukcją mieszka włosowego. Choroba bywa wrodzona, ale również nie wykluczone jest jej rozwinięcie się jako efekt urazów tj. odniesione rany, promieniowanie, poparzenia, poparzenia chemiczne, odmrożenia, ciężkie stany zapalne, infekcje.

Łysienie mechaniczne – Traction Alopecia

Ten typ łysienia spowodowany jest najczęściej złym doborem fryzury noszonej na co dzień. Często spotykane np. u kobiet z cienkimi warkoczami tuż przy skórze głowy lub w wyniku noszenia włosów doczepianych przez długi okres czasu.

W tym typie łysienia mieszki włosowe są stale podrażniane, co w konsekwencji prowadzi do wyłysienia. Wczesna diagnoza daje pełną szansę na wyleczenie i odrost włosów.

Chemioterapia

Wypadanie włosów na skutek chemioterapii jest procesem normalnym i najczęściej odwracalnym tuż po zakończeniu leczenia. Sposób w jaki osoba poddana chemioterapii będzie gubiła włosy, zależy od rodzaju leku cytostatycznego, dawki i indywidualnych predyspozycji pacjenta.

Cytostatyki działają na komórki szybko dzielące się w całym organizmie i z tego powodu atakują również włosy, które w 90% są w stanie anagenu, czyli wzrostu (nieustannie namnażane są komórki, włos codziennie wydłuża się).

Trichotilomania

Schorzenie o podłożu psychologicznym. Polega na nawykowym wyrywaniu włosów z głowy, a nierzadko również brwi czy rzęs. Zaburzenie ujawnia się najczęściej u dzieci i nastolatków. Spowodowane jest zaburzeniami psychicznymi lub stresem, a wyrywanie włosów jest formą jego odreagowania.
Często sam moment wyrywania włosów występuje bezwiednie. W większości przypadków trichotilomania ustępuje samoistnie, czasami jednak konieczna może okazać się wizyta u psychologa i podjęcie terapii.

Łojotokowe zapalenie skóry

Jest schorzeniem o podłożu hormonalnym, mogącym spowodować przejściową utratę włosów. Schorzeniu towarzyszy stan zapalny skóry, spowodowany nadmiernym wydzielaniem łoju przez gruczoły łojowe znajdujące się blisko mieszków włosowych.
Mieszek włosowy w łojotokowym zapaleniu skóry głowy nie ulega degeneracji.

Wypadanie włosów i Menopauza

Wypadanie włosów w czasie menopauzy związane jest ze zmianami hormonalnymi w organizmie kobiety. Spada poziom estrogenów, przyczyniając się do skrócenia fazy wzrostu włosa. Zmianie ulega także sama struktura włosów – przez zaburzenia hormonalne, androgeny działają silniej na włosy u kobiet w wieku menopauzalnym, powodując zmniejszenie średnicy łodygi włosa, utratę blasku. Włosy mogą stać się też bardziej łamliwe, potrzebują więc większej uwagi i pielęgnacji.

Wypadanie włosów po ciąży

Wypadanie włosów u młodych mam jest procesem w pełni fizjologicznym. Podczas ciąży bowiem poziom estrogenów wzrasta. Faza wzrostu włosa wydłuża się, włosy niemal nie wypadają – ani przy szczotkowaniu ani przy myciu. Nienaturalnie podwyższony poziom estrogenów jednak spada po urodzeniu dziecka i właśnie wtedy, między 3 a 6 miesiącem od porodu, zwiększa się znacząco wypadanie włosów. Włosy, które nie wypadły w trakcie ciąży, wypadają prawie w tym samym czasie, potęgując wrażenie nadmiernego wypadania włosów. Wszystko powinno jednak wrócić do normy po około roku od urodzenia dziecka.

Wypadanie włosów w Zespole policystycznych jajników (PCOS)

Zespół policystycznych jajników (PCOS) to choroba endokrynologiczna, na którą cierpi około 15% kobiet. Objawia się zaburzeniami cyklu miesiączkowego i jednoczesnym problemem z płodnością, otyłością i nierzadko, nadmiernym owłosieniem. Wpływ na ten ostatni ma hiperandrogenizm, który jest główna cechą PCOS. Powoduje on łysienie na koronie głowy – o typowym wzorcu dla łysienia androgenowego. Niezbędna będzie tutaj kontrolowanie stanu zdrowia u lekarza ginekologa – endokrynologa.

Mikropigmentacja skóry głowy Wrocław, mikropigmentacja głowy Wrocław, pigmentacja skóry głowy Wrocław, pigmentacja włosów Wrocław, uzupełnianie włosów Wrocław | HAIR CLINIQUE